Badacze historii Elbląga

Rektor Gimnazjum Elbląskiego, historyk. Autor rozpraw z zakresu historii, filozofii, prawa, ekonomii, numizmatyki i heraldyki. Uznanie przyniosła mu praca „Elbinger literata” – zbiór biogramów elbląskich literatów i uczonych oraz monografia o Stanisławie Leszczyńskim i „Dzieje Prus Królewskich”. Był także współautorem opisu oblężenia Gdańska przez Rosjan w 1733 – 1734 roku. W rękopisie pozostawił „Historię Polski”.

Historyk, archiwista, profesor gimnazjum elbląskiego. Autor wielu prac dotyczących przeszłości Elbląga, m.in. trzytomowej „Beschreibung der Stadt Elbing und ihres Gebietes in topographischer , geschichtlicher und statistischer Hinsich” (Opis miasta Elbląga i jego posiadłości w aspekcie topograficznym, historycznym i statystycznym).

Historyk Pomorza i Elbląga, pedagog, nauczyciel (1848 – 1850) i dyrektor gimnazjum elbląskiego (1882 – 1893). Autor fundamentalnych prac: „Elbinger Antiquiteten” (Starożytności elbląskie), „Geschichte der räumlichen Ausbreitung der Stadt Eling” (Historia rozwoju przestrzennego miasta Elbląga), „Die Elbinger Geschichtsschreiber und Geschichtsforscher” (Elbląscy historycy i badacze przeszłości).

Bibliotekarz, historyk. Jako badacz przeszłości Elbląga interesował się głównie przedrozbiorowymi dziejami miasta. Do ważniejszych jego prac należą: „Zarys dziejów biblioteki elbląskiej” (1601 – 1945), „Wilhelm Gnapheus – twórca elbląskiego gimnazjum, dramaturg i reformator”, „Jan Fryderyk Endersch i inni propagatorzy nauki Kopernika w Elblągu w XVII i XVIII wieku”. Przyczynił się do zabezpieczenia przed zniszczeniem księgozbioru dawnej Biblioteki Miejskiej w Elblągu zdeponowanego po wojnie w bibliotekach Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Instytutu Bałtyckiego w Gdańsku i jego rewindykacji.

Historyk, badacz dziejów średniowiecznych i nowożytnych, wybitny znawca dziejów zakonu krzyżackiego. Z Elblągiem łączyły go bliskie związki. Opublikował pierwsze w języku polskim prace dotyczące roli i znaczenia Elbląga w czasach krzyżackich i Rzeczypospolitej szlacheckiej. Był inicjatorem i wieloletnim redaktorem naukowym „Rocznika Elbląskiego”, twórcą powojennego programu badawczego nad dziejami miasta oraz pomysłodawcą i inspiratorem podjętych prac nad wielotomową historią Elbląga. Honorowy Obywatel Elbląga.

Duchowny katolicki, historyk Kościoła. Znakomity badacz dziejów Elbląga, zwłaszcza dziejów kościoła katolickiego i innych konfesji. Autor monografii: „Średniowiecze Elbląga”, „Elbląg i okolice 1937 – 1956. Chrześcijaństwo w tyglu dwóch totalitaryzmów”, „Elbląg 1772 – 1850” oraz Elbląskie duchowieństwo katolickie na tle dziejów miasta 1246 – 1945”, współautor tomu IV Historii Elbląga, wydawca źródeł do dziejów miasta. Honorowy Obywatel Elbląga i honorowy członek „Solidarności”.

Historyk, badacz nowożytnych dziejów Polski i Pomorza Nadwiślańskiego. Wybitny znawca dziejów Elbląga, autor pierwszej polskiej monografii miasta – „Elbląg. Przeszłość i teraźniejszość” oraz licznych artykułów i rozpraw dotyczących różnych dziedzin z jego przeszłości. Był merytorycznym organizatorem przedsięwzięć związanych z obchodami 750-lecia Elbląga i autorem koncepcji wielotomowej Historii Elbląga.

Historyk, badacz dziejów Polski, historii oświaty i wychowania. Autor ponad 50 prac dotyczących elbląskiej oświaty, życia literackiego i naukowego, studiów młodzieży elbląskiej, reformacji i kontrreformacji oraz kościoła luterańskiego w Elblągu w XVI – XVII wieku, w tym pierwszej monografii elbląskiego gimnazjum – „Dzieje Gimnazjum Elbląskiego w latach 1535 – 1772”, a także współautor tomu II, cz. 1 i 2 Historii Elbląga.